İstatistikler, havada uçuşuyor. Çabucak her sabah, sayılarla yapılan tahliller hak ettiği saygıyı göstererek Galatasaray’ın yıldızlarını parlatıyor. Yılın son yazısını yazarken, ziyadesiyle merak edilen sorulardan birini tartıştım dostlarımla. En yaygın sorudan başlayalım: Galatasaray bu ligi namağlup bitirebilir mi? Elbette yenilmeden bitirebilir! Bu durum Galatasaray’ın yabancısı olduğu bir şey değil… Genç yaştan okurlar bilmeyebilir, anımsamayabilir. Galatasaray 1985-86 dönemini Beşiktaş’ın akabinde tıpkı puanla (56) hiç yenilmeden ikinci sırada bitirdi. Teknik Yönetici Jupp Derwall bu durumu “Futbolun cilvesi” olarak nitelendirirken, Stankoviç’in takımı Beşiktaş averajla (44-37) rakibini geçerek şampiyon olmuştu.
Bu dönemin konusu “Namağlup Şampiyonluk”… Futboldaki göz ağrılarımdan İbrahim Altınsay ve Mehmet Demirkol’a sordum: “Süper Lig’de Galatasaray’ı yenecek kadro var mı?” İki dostum da “Galatasaray’ı yenmek çok zor” dediler. Tekrar de meydan okuyacak gruplar olamaz mı? Altınsay, “Eyüpspor, Göztepe ve Samsunspor bu işi yapabilir” dedi. Kelamı Arda Turan’a getirerek “Çok âlâ bir teknik adam… Göreceksiz, uygun vakitte Okan Hoca’ya verilen üç yıllık baht Arda Turan’a da tanınabilir. Sırası gelmişken teknik yöneticilerin en az üç yıllık mukaveleler yapması gerektiğini, kulüplerin birinci yıl şampiyonluğu kaçırması halinde erken ayrılıkların yaşandığını da görüyoruz” halinde konuştu.
Mehmet Demirkol, “Galatasaray’ın muvaffakiyetinde İrfan Saraloğlu hocanın katkısını göz arkası edemeyiz” diyor. Ben, cüretle yapılan isabetli transferlerin kıymetli olduğunu düşünüyorum. Mehmet, “Galatasaray’ın defansif meseleleri olduğunu” söylüyor. Aklıma takılan gol yemediği maçları sıralıyorum: Rizespor (5-0), Antalyaspor (3-0), Bodrumspor (1-0) Bu ortada Galatasaray’ın oyun kalitesi ve seyir zevki açısından birinci sıraya yerleştiğini de görüyoruz. Sahi Mehmet ile nerede kalmıştık? Defansif sorunlar… “Bekler, stoperler, vedaya hazırlanan Nelsson, Galatasaray maçlarının bol gollü geçmesine neden oluyor. Orada bol bol gol yerken, en azından 1 fazlasını atıp kazanıyorlar…” Tekrar anımsayalım bu ligin şu ana kadar tek yenilmez şampiyonu var. O da Beşiktaş (1991-92)…
ETİK FAULLER
İki sevdiğim hoca, Şenol Güneş ve Volkan Demirel, Trabzonspor Bodrum FK maçının seremonisinden çabucak evvel selamlaşma ayarını bozup, ağız dalaşına giriştiler.
Volkan Demirel, konut sahibi Şenol Hoca’nın uzattığı eli sıkmadı. Yüzüne sessiz bir öfkeyle baktı. Maç sonrasında olaylar gelişti. Birbirlerine demedikleri lafı bırakmadılar. İnanılmaz derecede düzeysiz kelamlar sarfettiler. İki hocanın da tartışmasını kınıyorum. Volkan Demirel kendisine uzanan o eli sıkarak kalp kırıklığını ve sitemini lisana getirebilirdi. Ne de olsa ulusal ekipten hocalığı var. Sonrasındaki polemikleri buraya aktarmayacağım. Çok yersiz ve düzeysiz bir görünüm. Herkes yazdı, çizdi. Görseller pişirile pişirile gündeme getirildi. Çok üzüldüm. Sahi, Türkiye Futbol Federasyonu’nun bir de Etik Kurulu var. Ahlak dışı, ahlaka ters davranışları, kabalıkları, saygısızlıkları uyarabilir, kınayabilir. Gelin görün ki bu şuranın aldığı hiçbir karar, Disiplin Kurulu’nun onayından geçmedikçe açıklanmaz. Oysa Etik Kurulu bağımsız olmalı, verecekleri en ağır cezalar da ikaz, kınama… Fakat maalesef sesini duyuramıyor Etik Konseyi. Kim bilir, tahminen de bu olay kurulu sarsar, hassas bir çalışma süreci başlar.
BU HAYAT AKIP GEÇERKEN
Sevgili kardeşim, karındaşım Cevat hiç beklemediğimiz bir kalp rahatsızlığı geçiriyor. Geçen hafta göğsündeki ağrıları ve rahatsızlığını erken farkedip konutundan tek başına çıkarak Hacettepe Hastanesine gitmiş. Orada kriz geçirmekte olduğunu çabucak anlamışlar. Doçent Doktor Banu Evranos ve Doktor Begüm Tunç Ateşsaçan, o kadar süratli davranmışlar ki kardeşim üç stentin takılışında lakin tıraş olunabilecek kadar yerinde bir müdahaleyle rahatlamış. Sevgili hocalarımıza, hekimlerimize kardeşim için teşekkür ediyorum. Artık yakında anjiyo var. Umarım o da âlâ sonuçlanır Cevatım.
Ağabeyim ve eski istihbarat şefim Orhan Ayhan, eşini kaybetmenin acısını yaşıyor. Selma yenge bizim servisin gözetici meleğiydi. Daha birinci günlerimizden konutunu açıp eşlerimizle birlikte bize nefis sofralar kurmuş, güler yüzle daima moral veren bir büyüğümüz olmuştu. Bir defasında Orhan ağabey ile küstük birbirimize. Selma yenge nefis haller ve davranışlarla bizi barıştırdı. Parıltı içinde yatsın. BKYK’da bir arada olduğumuz Turgay Noyan ağabeyimiz de kardeşi Timur Noyan’ı kaybetti. Başsağlığı ve rahmet diliyorum.